Σπύρος Σοφιανός: “Η απόφαση μου να ασχοληθώ με τα κοινά της Περιφέρειας, έχει να κάνει και με το γεγονός ότι προσωπικά νιώθω έτοιμός να προσφέρω”

Σε γνωρίζουμε όλοι μέσα από την πετυχημένη σου πορεία στο τεχνικό επιμελητήριο όπου και είσαι πρόεδρος. Ποιος είναι ο λόγος που θέλησες να ασχοληθείς με τα κοινά και δη με την Περιφέρεια;
Από φοιτητής θα έλεγα είχα το «μικρόβιο» για την ενασχόληση με τα κοινά και αυτό συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Κινητήριος δύναμη θα έλεγα είναι η θέληση μου να μοιραστώ τις σκέψεις μου και να συνεισφέρω με όλες μου τις δυνάμεις για την βελτίωση της ζωής όλων μας. Αυτό δε το κίνητρο έγινε πιο έντονο λόγω και των παιδιών μου και την αγωνία μου (όπως κάθε γονιού) να τους παραδώσω έναν καλύτερο κόσμο από αυτόν που παρέλαβα. Η απόφαση μου δε, να ασχοληθώ με τα κοινά της Περιφέρειας, έχει να κάνει και με το γεγονός ότι προσωπικά νιώθω έτοιμός να προσφέρω, έχοντας και μια σημαντική εμπειρία από την θητεία μου στο ΤΕΕ-ΤΔΚ. Θεωρώ ότι θα είμαι χρήσιμος στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Όμως, σημαντικό ρόλο στην απόφαση μου έπαιξε η παρουσία του Περιφερειάρχη Κρήτης, του Σταύρου Αρναουτάκη.

Κάνοντας μία κριτική στα σημερινά πεπραγμένα της Περιφέρειας θεωρείς ότι είναι θετικό το πρόσημο στα Χανιά και γιατί;
Το πρόσημο είναι σίγουρα θετικό και αυτό επιβεβαιώνεται από πολλές πλευρές. Πρώτα από όλα, από την αποδοχή που απολαμβάνει ο Περιφερειάρχης σε όλο σχεδόν το κομματικό φάσμα της χώρας (πράγμα που ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι στην Ελλάδα). Έπειτα από τις επισκέψεις στους Δήμους του Νομού μας και τον απολογισμό των έργων των τελευταίων ετών. Για τα υπόλοιπα, επειδή θα φλυαρώ για ώρα, σας παραπέμπω στο φυλλάδιο της παράταξης. Όμως, για να μιλήσω και για την ταμπακιέρα της ερώτησης, που έχει να κάνει με τα παράπονα ότι η Κρήτη γέρνει ανατολικά (ίσως εν μέρει δικαιολογημένα) θα πρέπει πριν δείξουμε με το δάχτυλο μας το κτίριο στην πλατεία Ελευθερίας, να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να δούμε που υστερήσαμε και εμείς ως Χανιώτες και φυσικά μετά να γίνουμε ακόμα καλύτεροι.

Ποια έργα θα ήθελες την επόμενη πενταετία να δεις να γίνονται στη Κρήτη και τα Χανιά και να φέρουν την υπογραφή της Περιφέρειας;
Χωρίς απαραίτητα να έχει να κάνει με σειρά προτεραιότητας ή με αρμοδιότητα
Οδικά έργα (ΒΟΑΚ, με την προαίρεση για το ΧΑΝΙΑ-ΚΑΣΤΕΛΙ, την παράκαμψη Καστελιού και κυρίως τον δρόμο ΒΟΑΚ-Αεροδρόμιο). Επίσης, και δρόμους πιο περιφερειακούς όπως την παράκαμψη Τοπολίων, το Κριός-Ελαφονήσι, κ.α.
Τα έργα διαχείρισης υδάτων τόσο για ύδρευση όσο και για άρδευση.
Έργα βοήθειας προς την νεανική επιχειρηματικότητα και την καινοτομία που θα διευρύνουν τον οικονομικό ορίζοντα του νησιού μας και προς άλλες κατευθύνσεις.

Αν όλα πάνε καλά και εκλεγείς στο Περιφερειακό συμβούλιο και σε φωνάξει ο Σταύρος και σε ρωτήσει με τι θα ήθελες να ασχοληθείς, τι θα ήταν αυτό;
Τεχνικά έργα – Καινοτομία – Επιχειρηματικότητα.
Τρεις λέξεις με τεράστιο εύρος δουλειάς και απήχηση τόσο τοπικά όσο και σε εθνικό επίπεδο.

Κάποιος που δεν έχει αποφασίσει το τι θα ψηφίσει, γράψε του το γιατί να ψηφίσει Αρναουτάκη και γιατί Σοφιανό και όχι έναν άλλον σύμβουλο.
Το πρώτο είναι εύκολο. Σταύρος γιατί δεν υπάρχει άλλος (βγήκε και σύνθημα. Σύνθημα για tik-tok και μόνο). Νομίζω για να το δούμε και σοβαρά ότι η μέχρι τώρα πορεία του και η επιλογή των συνεργατών του σου δίνουν την σιγουριά της επιτυχίας για το μέλλον της Κρήτης και την βελτίωση της ζωής των παιδιών μας. Για μένα τώρα …Καταρχήν πριν πω κάποιο λόγο να πω ότι υπάρχουν 3 σταυροί άρα και Σοφιανό και κάποιον άλλο υπ. Περιφερειακό σύμβουλο. Νομίζω ότι η διαγραφόμενη προοπτική της Κρήτης, οι ανάγκες της σε υποδομές λόγω και τις αλματώδους ανάπτυξης της που περιστρέφεται γύρω από τον τουρισμό και επομένως και την κατασκευή δημιουργούν τις συνθήκες ώστε ένας υποψήφιος με τα δικά μου χαρακτηριστικά να είναι χρήσιμος στο Περιφερειακό Συμβούλιο.

Ανεξαρτήτου αποτελέσματος θεωρείς ότι η ενασχόληση με τα κοινά θα πρέπει να είναι στόχος των νέων ανθρώπων και κυρίως των ανθρώπων που ασχολούνται ενεργά στην κοινωνική ζωή του νομού μας;
Προφανώς και το πιστεύω αυτό και μάλιστα πολύ ένθερμα. Ξεκινώντας από την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος το οποίο κατακτήθηκε με αγώνες και αίμα και δεν πρέπει να το απεμπολούμε τόσο εύκολα εκείνες τις κρίσιμες Κυριακές ακόμα και αν πάμε πρέπει να πάμε να «διαμαρτυρηθούμε» με την ψήφο μας, μέχρι την έκθεση των νέων ανθρώπων σε συλλογικές διαδικασίες, τοπικές ή και μεγαλύτερης εμβέλειας. Πραγματικά πιστεύω ότι τη Γη δεν την κληρονομούμε από τους προγόνους μας, αλλά την έχουμε δανειστεί από τα παιδιά μας (παραφράζοντας ινδιάνικη παροιμία). Επομένως, από μόνο του μας οδηγεί στην αναγκαιότητα της ενασχόλησης νέων ανθρώπων με την πολιτική όχι με όρους νεποτισμού και οχλοκρατίας, αλλά με τρόπο επωφελή για την κοινωνία, το Κράτος, τον Δήμο και την Κοινότητα μας.